ΗΛΙΑΣ ΤΣΑΜΟΥΡΓΚΕΛΗΣ

ΣΥ.Γ.Α.Π.Α

Ο σύλλογος είναι η συσπείρωση των διαζευγμένων γονέων που δίνουν ατομικό αγώνα για την διεκδίκηση του δικαιώματος να εκφράζουν στα παιδιά τους τα ανώτερα αισθήματα, όπως είναι η αγάπη και η φροντίδα, με τρόπο που συνεπάγεται επαφή με αυτά.

Οποιαδήποτε ενέργεια, από οπουδήποτε κι αν προέρχεται, που παρεμποδίζει αυτή την έκφραση, είναι πράξη βίας και ως τέτοια αντιμετωπίζεται από τον σύλλογο.

Επιπροσθέτως, επειδή τα παιδιά είναι ο πολυτιμότερος εθνικός πλούτος, γι αυτό κάθε πολίτης έχει δικαίωμα να ενεργήσει αφ εαυτού ή σε συνεργασία με άλλους, για λογαριασμό του οποιουδήποτε ανήλικου που τίθεται σε κίνδυνο η ψυχική του υγεία και η σωματική του ακεραιότητα. Αυτό αποτελεί καθήκον για τα μέλη του συλλόγου.

Εκ του γεγονότος πως ο αριθμός των διαζευγμένων πατεράδων που αντιμετωπίζει τέτοιου είδους προβλήματα είναι μεγάλος, ο σύλλογος είναι στην κυριολεξία η οργανωμένη έκφραση ενός κοινωνικού κινήματος. Είναι η συλλογική, διεκδικητική και αγωνιστική έκφραση τους, γιατί σήμερα δεν έχουν κανένα δικαίωμα έναντι των μητέρων που τα έχουν όλα. Συνεπώς η ύπαρξη του και μόνο δηλώνει ότι καταρχάς τίθεται συλλογικά ένα αίτημα για τον επαναπροσδιορισμό και την θεσμική κατοχύρωση ορισμένων δικαιωμάτων. Είναι ένα μήνυμα αγωνιστικό και ανάλογα με την αποφασιστικότητα της διοίκησης του συλλόγου αλλά και ενός έκαστου μέλους της θα αντιμετωπιστεί με την δέουσα προσοχή και τον σεβασμό από τους άλλους.

Η σημερινή κατάσταση έχει διαμορφωθεί σύμφωνα με τις αξίες που ίσχυαν στο παρελθόν όπου με τρόπο απλουστευτικό καθορίζονταν οι ρόλοι των δύο φύλων, όπως και κάθε τι άλλο. Έτσι στην ανδροκρατούμενη κοινωνία οι κατακτήσεις των γυναικών ήταν παραχωρήσεις των ανδρών, ένα ξεφόρτωμα ευθυνών στην πραγματικότητα, που πολλοί από αυτούς εξακολουθούν να διατηρούν αυτές τις απόψεις. Γι αυτό ο ρόλος του συλλόγου είναι να καθορίσει το σκοπό του, συγκρουόμενος με ιδέες και όχι με το άλλο φύλο.

Αυτό σημαίνει πως πρέπει να έχει την ανάλογη δομή, συνοχή, ταυτότητα δικαίου, για να συνδιαλέγεται με την κοινωνία, να συνεργάζεται ή να συγκρούεται με άλλους κοινωνικές ομάδες. Σε ανώτερο επίπεδο όπως είναι οι Κοινοβουλευτικές ομάδες, το Κοινοβούλιο, οι Υπουργοί, ο Πρωθυπουργός, τα Ευρωπαϊκά όργανα, να θέτει ζητήματα, να επιδιώκει λύσεις.

Επειδή η εμπειρία μας δείχνει πως στη χώρα μας τίποτα δεν χαρίζεται και πως και για τα αυτονόητα πρέπει να δοθούν αγώνες, γι αυτό κύριο μέλημα του συλλόγου πρέπει να είναι η δημιουργία μιας συλλογικής συνείδησης, η συγκρότηση στρατηγικής και πολιτικής και η αποφασιστικότητα στην δράση.

Το έργο και ο σκοπός ύπαρξης του συλλόγου δεν θα περατωθεί αμέσως μετά την αλλαγή του νομοθετικού πλαισίου, γιατί θα πρέπει στη συνέχεια να παρακολουθηθεί η εφαρμογή των νόμων. Άλλωστε η παρατηρούμενη σταδιακή διολίσθηση σε οπισθοδρομικές αντιλήψεις εντοπίζεται και στο γεγονός πως ενώ το νομοθετικό έργο, σε οποιαδήποτε βαθμίδα κι αν παράγεται, είναι αποτέλεσμα έρευνας από επιτροπές, ειδικευμένους επιστήμονες κλπ, στο τέλος, η εφαρμογή των νόμων ανατίθεται σε δικαστές γενικών καθηκόντων.

Από τον όγκο και το θεματικό εύρος του νομοθετικού έργου που υπάρχει σήμερα και που διαρκώς θα αυξάνεται, γίνεται φανερό πως είναι αναγκαία η θεσμοθέτηση δικαστηρίων με θεματική ειδίκευση και αρμοδιότητα, π.χ. δικαστήριο οικογενειακών υποθέσεων. Έτσι θα δοθεί η δυνατότητα στην πολιτεία να εκπαιδεύει δια βίου τους δικαστές πάνω στο αντικείμενο τους ώστε να παρακολουθούν τις επιστημονικές εξελίξεις και να εναρμονίζονται με αυτές.

Τέλος, επειδή πέρα από τις δικές μας οδυνηρές εμπειρίες, υπάρχει δεδικασμένο πως ‘η γη δεν γυρίζει’, η υπόθεση της απονομής της δικαιοσύνης δεν αφορά μόνο τον Γαλιλαίο αλλά όλους μας.