ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΕΜΠΡΟΣ

Η ΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ, ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΕ ΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΣΟΦΙΑ

Θυμάμαι πολύ τις ώρες που έζησα με τη γιαγιά μου, τις ιστορίες, παραμύθια και αποφθέγματα που μου διηγήτο. Ενα από αυτά έχει ως εξής:
Κάποτε, έπιασαν ένα κακοποιό νεαρής ηλικίας και τον καταδίκασαν σε θάνατο.
Ως τελευταία του επιθυμία μπροστά στο απόσπασμα, ζήτησε να δει και να φιλήσει τελευταία φορά τη μητέρα του.
Ηλθε λοιπόν η μητέρα του και έσκυψε για να φιλήσει τον πολυαγαπημένο γιο της.
Τότε, με μανία ο κακοποιός γιος απότομα άρπαξε και με άγρια δαγκωματιά έκοψς τη γλώσσα της μητέρας του. Οταν όλοι έτρεξαν και τον ρώτησαν γιατί το έκανε αυτό, απευθυνόμενος προς τη μητέρα του με την οποία ήταν δεμένος πάρα πολύ και του έκανε όλα τα χατήρια, της είπε:
Σου έκοψα τη γλώσσα γιατί όταν έπρεπε να με μαλώσεις για τις πονηριές, παγαποντιές, κακίες και ατασθαλίες που έκανα από μικρός, μου έλεγες δεν πειράζει, μικρός εισαι, δεν ξέρεις. Εσύ φταις λοιπόν που έφθασα σ'αυτό το σημείο να με οδηγήσουν στο απόσπασμα και να καταστραφώ.
Γιατί άραγε ο μυθοποιός αναφέρει την παρακίνηση της μητέρας, την υπερβολική αγάπη μητέρας-παιδιού, την γλώσσα της και την γυναικεία πονηριά?