Είμαι θυμωμένη, για να πω την αλήθεια εξαγριωμένη. Έχω μια φίλη παιδί χωρισμένων γονιών. Η ιστορία είναι εντελώς συνηθισμένη, μια ιστορία που επαναλαμβάνεται (ειδικά τα τελευταία χρόνια) κατά κόρον δίπλα μας.
Οι γονείς της μαζί από παιδιά, ερωτεύτηκαν, παντρεύτηκαν, έκαναν δυο παιδιά και ύστερα για τους δικούς τους λόγους χώρισαν. Δε θα σας πω το ποιος έφυγε ή το ποιος έφταιγε. Πάντα και οι δυο. Τα παιδιά έμειναν με τη μαμά τους. Όσα χρόνια και αν περάσουν πάντα θα θυμάμαι τη μαμά της να μιλάει άσχημα για τον μπαμπά της, μπροστά σε όλους, συγγενείς, φίλους, γείτονες και φυσικά στα παιδιά. Τον κατηγορούσε για όλα, μέχρι και για τον αέρα που ανέπνεε! Η φίλη μου μεγάλωσε σε ένα σπίτι που ναι μεν τη φρόντιζε αλλά ταυτόχρονα δηλητηρίαζε το μυαλό της.
Ο πατέρας της από την άλλη , αν και ¨αποδιοπομπαίος τράγος¨ έκανε ότι μπορούσε υπό τις συνθήκες που επικρατούσαν. Και με τις συνθήκες εννοώ ότι τα παιδιά δεν ήταν δεκτικά ως προς αυτόν για προφανείς λόγους. Παρόλα αυτά συνέχιζε να έρχεται στις σχολικές εορτές, συζητούσε , συμβούλευε και φρόντιζε να είναι πάντα προετοιμασμένα για το σχολείο όταν τα είχε αυτός. Με τον καιρό αργά , αλλά σταθερά τα κέρδισε. Έκανε δηλαδή πολύ περισσότερα από όσα έκανε ο δικός μου μπαμπάς και ας είναι ακόμα μαζί με τη μαμά μου.
Με ποιο δικαίωμα κυρίες μου φαρμακώνεται την παιδική ψυχή;
Με ποιο δικαίωμα καταστρέφεται την πατρική φιγούρα;
Με ποιο δικαίωμα στερείται τα παιδιά από έναν πατέρα;
Να σας πω εγώ. Με κανένα. Δεν έχετε κανένα δικαίωμα να ενεργείται με αυτόν τον ειδεχθή τρόπο. Μην αρχίσετε τις φωνές και τις υστερίες, σας παρακαλώ , αυτά μπορεί να λειτουργούν με τους πρώην σας , αλλά όχι με μένα. Κάνω μια παρένθεση για να προλάβω τυχόν ερωτήσεις . Ναι δεν είμαι παντρεμένη , ναι δεν έχω παιδιά, δουλεύω όμως με αυτά και τα λατρεύω. Κλείνω την παρένθεση. Δύο άνθρωποι ενώνονται όταν αγαπιούνται, ερωτεύονται και επιλέγουν να έχουν μια κοινή πορεία μέσα από το γάμο. Όταν για κάποιο λόγο το σύστημα που έχουν φτιάξει διαταραχθεί και επέλθει η αταξία τότε η κατάσταση είναι μη αντιστρέψιμη, όπως όλες στη φύση, και γίνονται ξανά δυο ξένοι. Μόνο τα παιδιά είναι ο κοινός παρονομαστής. Μην τα χρησιμοποιείτε για να θρέψετε τον αιμοδιψή εγωισμό σας. Μην τιμωρείτε αυτά για να πονέσετε τον πρώην άνδρα σας.
Μάνα δεν είναι όποια γεννάει, αλλά όποια αγαπάει χωρίς να περιμένει ανταπόδοση. Μια μάνα θέλει τα παιδιά της ευτυχισμένα και ισορροπημένα. Δε νομίζετε ότι ένα διαζύγιο αρκεί για να φέρει τα πάνω κάτω, χωρίς να προβάλλετε και να επιβάλλετε τον διαταραγμένο ψυχισμό σας , στα παιδιά;
Η φίλη μου παντρεύεται σε τρεις μήνες και η μάνα που τη γέννησε και τη μεγάλωσε της απαγορεύει να καλέσει τον πατέρα της στο γάμο. Αν δεν κάνω λάθος η ακριβής φράση ήταν: « Διάλεξε ή εγώ ή αυτός. Και τους δυο δεν μπορείς να μας έχεις» Δεν ξέρω αν θα γίνει ο γάμος . Η φίλη μου είναι στο νοσοκομείο, κατέρρευσε. ΓΙΑΤΙ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου