ΗΜΕΡΙΔΑ ΑΘΗΝΑ ( 23-6-06

ΑΘΗΝΑ ( 23-6-06 )

«παιδιά και διαζύγιο. Νομικές και ψυχικές αλληλεπιδράσεις.

Προς τη λογική της ‘μικρότερης βλάβης’»

Χειρδάρης Βασίλειος, δικηγόρος ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ‘ Ανθρώπινα δικαιώματα και διαζύγιο στην Ελλάδα’

Χριστοδουλάκης Θεοδόσιος, Ψυχίατρος-ψυχαναλυτής, διευθυντής κλινικής, ‘Επιπτώσεις στον ψυχικό κόσμο ενηλίκων και παιδιών μετά από ένα διαζύγιο’

Μαρκάτος Νικόλαος, καθηγητής, πρ. Πρύτανης, ‘Πολιτισμός-εκπαίδευση και διαζύγια. Χαιρετισμός’

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Τα τελευταία χρόνια, όλο και πιο συχνά, όλο και πιο σταθερά επιχειρείται με την συμβολή των φορέων της Πολιτείας (δικαστικοί και εισαγγελικοί λειτουργοί, ιατροί, κοινωνικοί λειτουργοί κλπ), προσπάθεια άνισης μεταχείρισης έναντι των παιδιών τους, παραγκωνισμού και μείωσης της συμβολής τους Πατέρα στην οικογένεια. Επιπλέον καλλιεργείται νοοτροπία υποκατάστασης του Πατρικού προτύπου, από αλλά πρότυπα που ζουν και διακινούνται στο χώρο διαβίωσης των παιδιών, μετά τον χωρισμό του ζευγαριού.

Η ελληνική νομοθεσία ενταγμένη σε ένα γενικότερο πλαίσιο ανισοτήτων, αλλά κυρίως ο τρόπος που αυτή ερμηνεύεται και ασκείται δημιουργούν σοβαρό πρόβλημα στην νεοελληνική Παιδεία και στον Πολιτισμό δηλαδή στην κοινωνία.

Είναι δεδομένο ότι τα παιδιά έχουν ανάγκη και δικαίωμα συνεχούς επαφής με τους δυο γονείς.

Δεν υπάρχουν γενικά εκ γενετής χαρακτηριστικά που διαφοροποιούν τον άνδρα από τη γυναίκα όσον αφορά την εκτέλεση του ρόλου ως γονέα τουλάχιστον μετά την βρεφική ηλικία.

Η ανυπαρξία των κοινωνικών υπηρεσιών στην δικαστική διευθέτηση του θέματος, όπου τελείως αντιεπιστημονικά με τρόπο που ντροπιάζει το σύγχρονο Ελληνικό κράτος, τα παιδιά, την ψυχοσυναισθηματική τους ισορροπία, αλλά και την ψυχολογική σταθερότητα και εξέλιξη του άνδρα πατέρα, αφήνουν πραγματικά αδιάφορους τους σημερινούς αρμόδιους ‘αναρμόδιους φορείς’ κατά τρόπο σκανδαλώδη και οι παρενέργειες του γεγονότος αυτού πλήττουν την κοινωνία σε θεμελιώδη για την επιβίωση και εξέλιξη της τομείς.

Δημιουργείται μια κοινωνική παθολογία, που δυστυχώς τα αποτελέσματα της θα φανούν τα επόμενα χρόνια.

Η απόδοση της επιμέλειας στην Ελλάδα ταυτίζεται με αφαίρεση της γονικής μέριμνας από τον πατέρα. Αυτό συνεπάγεται ότι ο πατέρας δεν μπορεί να ασχοληθεί με την Παιδεία, υγεία και ψυχαγωγία του παιδιού του.

Η παραβατικότητα στους ανήλικες αυξάνει, όπως διαπιστώνεται καθημερινά και η εκπαίδευση των νέων γίνεται μόνο από ένα γονέα με πολλούς δισταγμούς από τους δάσκαλους, καθηγητές και παιδαγωγούς. Τι παιδαγωγική εξάλλου μπορεί να ασκήσει ένας ξένος όταν αυτή γίνεται με παράδοξο τρόπο από την οικογένεια. Όσο και να προσπαθεί ο ένας γονέας, μόνος δεν μπορεί να αντικαταστήσει και τους δυο. Τα πρότυπα είναι διαφορετικά και πρέπει να υπάρχουν και τα δυο.

Οι επιδόσεις στο σχολείο είναι γενικά χαμηλές και σε αυτό συνέβαλε και το παρόν καθεστώς που αποβάλει τον πατέρα με δικαστικές αποφάσεις. Η Ελληνική κοινωνία και οικογένεια δεν ήταν έτοιμη ούτε έχει παραδόσεις που να επιτρέπουν τέτοιο σύστημα μονογονεϊκής οικογένειας. Τα Αμερικανικά-δυτικοευρωπαϊκά πρότυπα δεν συνάδουν, καλώς ή κακώς, με τα Ελληνικά ήθη, έθιμα και πρότυπα. Η ευθεία αντιγραφή τους μόνο αρνητικές επιπτώσεις μπορεί να έχει. Αυτό αποδείχθηκε στο θέμα της Παιδείας.

Ούτε οι δομές υπάρχουν, ούτε η ωριμότητα, ούτε οι σταθεροί δεσμοί και κοινωνικές υπηρεσίες.

Πως θα γαλουχηθεί η κοινωνία και η νεολαία με τα πρότυπα της τηλεόρασης, της εγκληματικότητας και του παράλογου συστήματος;

Κάποια δικόγραφα που παράγονται σε θέματα οικογενειακού δικαίου αποτελούν παραδείγματα έλλειψης κοινωνικού και νομικού πολιτισμού. Το περιεχόμενο τους που αφορά διαζύγια, επιμέλεια, γονική μέριμνα, επικοινωνία, διατροφή κλπ θίγουν όχι μόνο την αξιοπρέπεια των ατόμων αλλά δίνουν και το προφίλ της νεοελληνικής δικαιοσύνης και κοινωνίας.

Στο όλο κύκλωμα εμπλέκονται και κάποιοι δικηγόροι, που επιτρέπουν να εξέρχονται των γραφείων τους, δικόγραφα με απερίγραπτα χυδαίους και ψευδείς ισχυρισμούς, τους οποίους καλούνται να στηρίξουν εν συνεχεία στο ακροατήριο τις περισσότερες φορές συγγενείς των εναγουσών ή εναγόμενων μητέρων. Και κάποιοι δικαστές κανένα δεν έχουν ενδοιασμό να δεχθούν ως αληθή τα ψευδή έστω και προφανή προκειμένου να υποστηρίξουν την γυναίκα.

Ένα τέτοιο μοντέλο ζωής, που βασίζεται σε άλογους και επικίνδυνους περιορισμούς στην ελεύθερη έκφραση, σε καταναγκαστικούς χωρισμούς, σε αποστερήσεις και διαγραφές κατοχυρωμένων συνταγματικά δικαιωμάτων του Ανθρώπου, σε διαστρέβλωση προτύπων και ρόλων, βάλλει ευθέως κατά της ισόρροπης ανάπτυξης του παιδιού, με ανεξέλεγκτες συνέπειες για το μέλλον του, περιλαμβανομένων κυρίως αυτών, για τις οποίες κάθε λίγο θρηνεί και εξανίσταται η Κοινωνία μας.

Συγχρόνως με το ισχύον καθεστώς, καταστρατηγούνται ανθρώπινα δικαιώματα και η κακή εκτέλεση των δικαστικών αποφάσεων, αποτελεί φαινόμενο για την Ελληνική πολιτεία.