Η Συνεπιμέλεια στην Ελλάδα

Η παράλογη εμμονή στην αποκλειστική επιμέλεια αποτελεί έργο των πολιτικών που δεν φρόντισαν να αλλάξουν τους νόμους και δίνουν οδηγίες σε άλλους που ασκούν εξουσία και έχουν συντεχνιακές σχέσεις μαζί τους.  www.sos-sygapa.eu

Περιγραφικά η κατάσταση :

• Ούτε μια δικαστική απόφαση κατ’ αντιδικία δεν έχει εκδοθεί που ν’ απονέμει την κοινή επιμέλεια.

• Η αποκλειστική επιμέλεια  ανατίθεται στην μητέρα σε περισσότερες από 98 % των περιπτώσεων που φθάνουν στα δικαστήρια.

• Τα παιδιά που γεννήθηκαν εκτός γάμου και έχουν αναγνωριστεί παραμένουν μόνο στην αποκλειστική γονική μέριμνα της μητέρας τους και ο πατέρας τους έχει «ανενεργή» γονική μέριμνα. Μόνο αν πεθάνει ή αδυνατεί ν’ ασκήσει την γονική μέριμνα αποκτά ενεργή γονική μέριμνα και ο πατέρας.  Είναι δυνατόν το δικαστήριο να δώσει «ενεργή» γονική μέριμνα και στον πατέρα ιδίως αν συμφωνεί η μητέρα αλλά δεν έτυχε να γνωρίσουμε τέτοια περίπτωση μέχρι σήμερα.

• Ο Άρειος Πάγος έχει σχηματίσει την παράλογη αντιεπιστημονική και δυστυχώς πρόσφατη νομολογία «το συμφέρον του παιδιού είναι να μεγαλώνει με την μητέρα του».

• Οι δικαστικές κοινωνικές υπηρεσίες, αυτές δηλαδή που θα υποβάλλουν εκθέσεις στα δικαστήρια, θα επιτηρούν την εκτέλεση αποφάσεων και θα διαμεσολαβούν ουδέποτε συστάθηκαν.

• Η οργάνωση του δικαστικού συστήματος  ευνοεί τις ατέλειωτες δίκες. Μία για το διαζύγιο, άλλη για την επιμέλεια, άλλη για την διατροφή, άλλη για την επικοινωνία,  ίσως και για τα περιουσιακά, και ασφαλιστικά μέτρα για όλ’ αυτά. Κάθε δύο χρόνια έχουμε και μια δίκη διατροφής και ίσως εν τω μεταξύ ξεκινήσουν οι ατέλειωτες μηνύσεις για απίθανα ζητήματα όπως π.χ. εξύβριση, συκοφαντική δυσφήμιση, ψευδορκία κτλ. Σε δουλειά να βρισκόμαστε.

• Οι δικαστικές αποφάσεις που αφορούν παιδιά δεν εκτελούνται με τα μέσα της αναγκαστικής εκτέλεσης, δηλαδή με δικαστικό επιμελητή, πράγμα που επιτρεπόταν έως το 1996, γιατί είχε προβλεφθεί η σύσταση των δικαστικών κοινωνικών υπηρεσιών όπως προαναφέραμε που ουδέποτε συστάθηκαν. Η εκτέλεσή τους επαφίεται στην θέληση της μητέρας, στις χρηματικές ποινές που για να εισπραχθούν θέλει ακόμα μια δίκη και στις μηνύσεις. Και όλ’ αυτά είναι αναποτελεσματικά και χρονοβόρα.

• Ενώ εισήχθη στην Ελλάδα η διαμεσολάβηση για αστικές υποθέσεις και σύντομα θα ενεργοποιηθεί, εντούτοις η οικογενειακή διαμεσολάβηση, ο πιο σοβαρός κλάδος διαμεσολάβησης,  είναι ένα άπιαστο όνειρο.

• Τα επιδόματα, τα αφορολόγητα όρια και τα λοιπά ευεργετήματα παρέχονται στις χωρισμένες μητέρες που μάλιστα μέχρι πρότινος θεωρούντο «μονογονεϊκές οικογένειες». Ταυτόχρονα η διατροφή που καταβάλει ο άνδρας δεν εκπίπτει από το εισόδημα ενώ το ποσό που εισπράττει η μητέρα δεν φορολογείται. Επίσης η μητέρα παίρνει στα χέρια της όλες τις αποδείξεις δαπανών και έτσι έχει εισόδημα που δεν φορολογείται το οποίο εκπίπτει από το δικό της εισόδημα. Το ότι καταργήθηκαν τα αφορολόγητα λόγω κρίσης δεν επέλυσε το ζήτημα που παραμένει ανοιχτό.

Μια ματιά στο παρελθόν θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε το παρόν :

Το 1983 με την μεγάλη αναθεώρηση του οικογενειακού δικαίου καταργήθηκαν χιλιετείς θεσμοί του ρωμαϊκού δικαίου.

• Έγινε πιο εύκολο το διαζύγιο
• Καταργήθηκε η «πατρική εξουσία»
• Καταργήθηκε η “προίκα” και η γυναίκα δεν περιμένει από τον σύζυγό της να διαχειριστεί την περιουσία της.
• Νέοι ρόλοι απονεμήθηκαν και έπαυσε «ο ανήρ είναι η κεφαλή της οικογενείας» και «η γυνή διοικεί τα του οίκου» δηλαδή εισήχθη η ισότητα των συζύγων (όχι όμως των γονέων).
• Καταργήθηκαν οι διακρίσεις μεταξύ παιδιών εντός και εκτός γάμου αλλά όχι μεταξύ πατέρων παιδιών εκτός και εντός γάμου.
• Καταργήθηκε η μοιχεία και η επετράπη η έκτρωση.

Διαμορφώθηκαν νέοι νομικοί όροι :

Α) Η ΓΟΝΙΚΗ ΜΕΡΙΜΝΑ αντικατέστησε την πατρική εξουσία. Και οι δύο γονείς πλέον διαχειρίζονται την περιουσία του παιδιού, το εκπροσωπούν στα δικαστήρια και αλλού και έχουν την επιμέλεια μέσα στον γάμου.

Β) Η ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ είναι η φροντίδα του προσώπου του παιδιού, η επίβλεψη, μόρφωση, ανατροφή, και επιλογή της διαμονής του τέκνου που μέσα στο γάμο ανατίθεται και στους δύο γονείς.

Γ) Η ΦΡΟΝΤΙΔΑ του παιδιού που αν και δεν ορίζεται στον νόμο, την αναφέρει σε πολλά άρθρα του και είναι η καθημερινές βιοτικές ανάγκες του παιδιού.

     Η επιμέλεια και η φροντίδα ήσαν παλαιότεροι όροι. Πολλά ζευγάρια ζούσαν σε διάσταση για πολλά χρόνια ίσως και για πάντα και δεν παίρνανε διαζύγιο. Στις χωρισμένες μητέρες που είχαν την ανατροφή παιδιών δεν μπορούσαν να δώσουν την «πατρική εξουσία» αλλά δίνανε το θηλυκό ισοδύναμό του την «επιμέλεια».

     Και η φροντίδα ήταν κατά τις κοινωνικές και νομικές αντιλήψεις το αποκλειστικό καθήκον των γυναικών μια και «η γυνή διοικεί τα του οίκου».

Πως ο δικαστής ακύρωσε τον νομοθέτη :

     Τα Δικαστήρια έχουν στην περίπτωση διάστασης – διαζυγίου την εξουσία να ρυθμίσουν κατά το συμφέρον του τέκνου τη γονική μέριμνα.

     Το σφάλμα του ιστορικού νομοθέτη ήταν ότι δεν έθεσε ένα κανόνα και μετά απ’ αυτό να δώσει την ευκαιρία στον δικαστή ν’ αποστεί από τον κανόνα όταν συντρέχει λόγος, όπως  δηλαδή γίνεται σε όλα τα δίκαια.

     Λειτουργώντας όπως πάντα ο δικαστής δηλαδή δίνοντας συνέχεια στην νομολογία έως ότου κάποιο ανώτατο δικαστήριο την ανατρέψει, μετέφερε την έως το 1983 νομολογία στο νέο νομικό πλαίσιο και μάλιστα επί τα χείρω.

     Παλαιότερα τα μεγάλα αγόρια τα «δίναν» στον πατέρα και τα μεγάλα κορίτσια τα «δίναν» στην μητέρα. Μετά το 1983 επιστημονικοφανείς αντιλήψεις θέλουν τα παιδιά να μην χωρίζονται.

     Έτσι βρεθήκαμε στο παράλογο «τα παιδιά ανήκουν στην μητέρα» και για τον λόγο αυτό δίναμε στις γυναίκες την επιμέλεια, ακριβώς όπως κάναμε λίγο πριν όταν ο άντρας είχε την πατρική εξουσία. Λες και τίποτε δεν είχε αλλάξει.

     Προκειμένου να δικαιολογήσει μια νομολογία και πρακτική τριάντα ετών, ακόμα και με πρόσφατες αποφάσεις του, ο Άρειος Πάγος, διαμόρφωσε την σκοταδιστική αντίληψη «το συμφέρον του παιδιού είναι να μεγαλώνει με την μητέρα του». Ναι, η γη είναι επίπεδη.

     Έτσι, ούτε μία απόφαση που να διατηρεί την κοινή επιμέλεια δεν έχει εκδοθεί κατ” αντιδκαι όταν κάποιος φωτισμένος δικαστής στα Τρίκαλα το προσπάθησε πέσανε όλοι να τον φάνε και η πρώτη απόφασή (προσωρινή διαταγή) καταλύθηκε σύντομα.

     Η ελληνική νομολογία και πρακτική  παραβιάζει ατομικά δικαιώματα, είναι παράνομη ως αντίθετη με αυτά και αντίθετη με τις  επιστημονικές αντιλήψεις.

Η βολική για τις κρατικές αρχές νομολογία των δικαστηρίων

     Για να δικαιολογήσουν το ότι ακόμα όλα τα παιδιά τα μεγαλώνει μόνο η μητέρα τους στην Ελλάδα σε περίπτωση διαζυγίου, γράφει η Ελληνική Δημοκρατία προς την επιτροπή του ΟΗΕ για την εφαρμογή της Διεθνούς Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού :

     Η νομολογία διαμόρφωσε τον κανόνα ότι «η γονική μέριμνα παραμένει κοινή μετά το διαζύγιο» (2η και 3η πενταετής έκθεση προς τον ΟΗΕ).

    Ναι, λεφτά υπάρχουν και το έλλειμμα είναι 5 %.

     Δηλαδή λέει η Ελλάδα ότι και οι δύο γονείς θα διαχειριστούν την περιουσία του παιδιού τους και θα το εκπροσωπήσουν σε δίκες ή αλλού π.χ. με τους ενοικιαστές τους. Ποιόν ενδιαφέρει κάτι τέτοιο ;

     Δεν λέει η έκθεση όμως ότι σχεδόν πάντα το παιδί το μεγαλώνει η μητέρα του με τον μηχανισμό της αφαίρεσης της επιμέλειας που προ περιγράφηκε τον οποίο μόνοι τους έθεσαν οι δικαστές.

     Το ευχάριστο είναι ότι μετά τις αναφορές που υπέβαλε ο ΓΟΝ.ΙΣ Πειραιά προς τις αρχές της Ε.Ε. και τις ατομικές παρατηρήσεις του πάνω στην εθνική έκθεση (γιατί είχε αποκλειστεί από το Δίκτυο των Οργανώσεων για την Εφαρμογή της Διεθνούς Σύμβασης) ο Ο.Η.Ε. επανεξέτασε την περίπτωση της Ελλάδας και εν ολίγοις έπαυσε να κατατάσσει την Ελλάδα στις χώρες με κοινή επιμέλεια όπως εσφαλμένα τον πληροφορούσαν οι εθνικές αρχές.

     Το 2012 ο Συνήγορος του  Παιδιού, η εθνική αρχή για την παρακολούθηση της εφαρμογής της Δ.Σ.Δ.Π. περιέλαβε στις προτάσεις της την διατήρηση της κοινής επιμέλειας.

Μερικοί μύθοι στους οποίους πιστεύουν δικαστές και νομικοί :

• Είναι καλύτερα για το παιδί να το μεγαλώνει ο ένας γονιός του για ν’αποφευχθούν οι εντάσεις στο περιβάλλον του.
• Η θεωρία της «βαλίτσας» που εφαρμόζεται επίσης και όταν ρυθμίζεται η επικοινωνία.
• Η θεωρία της «προσκόλλησης»
• Η θεωρία του «σταθερού περιβάλλοντος» για την ανάπτυξη του παιδιού.
• Η θεωρία ότι είναι καλύτερα για το κάτω των 7 παιδί να μην διανυκτερεύει με το μπαμπά.
• Η απαρχαιωμένη θεωρία ότι η επικοινωνία είναι δικαίωμα του πατέρα, όχι του παιδιού.
• Η αντιεπιστημονική άποψη ότι το μικρότερο παιδί πρέπει να βλέπει λιγότερο τον πατέρα του.

ΠΩΣ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ : Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ

Ο νόμος το 1983 έγινε γιατί υπήρχαν διαμαρτυρίες για τα παιδιά εκτός γάμου και για δικαιώματα των ανδρών που ήθελαν να χωρίσουν και δεν μπορούσαν.     

     Οι γυναικείες οργανώσεις όλων των κομμάτων, βοήθησαν να δοθούν «προνόμια» που σήμερα είναι εκτός κοινωνικής πραγματικότητας.

     Σε μια κοινωνία όπου είδαμε Πρόεδρο της Βουλής, Πρόεδρο του Αρείου Πάγου και στρατηγούς της ΕΛ.ΑΣ  γυναίκες, πρέπει να βρούμε κάτι να πολεμήσουμε για να δικαιολογήσουμε την ύπαρξή μας.

      Ας πολεμήσουν κατά της κοινής επιμέλειας, ας πολεμήσουν κατά της βίας των ανδρών με μηχανισμούς που παράγουν αντί να εξαλείφουν την βία …  

       Ο «αγώνας» αυτός δεν δίνει μόνο λόγο ύπαρξης. Δίνει επίσης και επιδοτήσεις. Ο ΟΗΕ, η ΕΕ και άλλοι οργανισμοί τροφοδοτούν με χρήματα τα κόμματα.

     Η γενική γραμματεία ισότητας ξοδεύει ατέλειωτα ποσά από χρήματα και μια στρατιά ανθρώπων ζει από τη γραφειοκρατία.

     Σήμερα οι γυναίκες δεν ακολουθούν αυτές τις οργανώσεις παρά μόνο στο βαθμό που μοιράζουν χρήματα και παροχές οποιουδήποτε είδους. Τελικά, μήπως η ισότητα βλάπτει τα παιδιά ;

Διαβάστε τα βιβλία του Δρ Νίκου Σπιτάλα. http://iwrite.gr/878/%CF%84%CE%BF-%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%BA%CE%AF%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B6%CE%B5%CF%85%CE%B3%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CF%89%CE%BD/

Πολλοί απατεώνες, ιδίως στην Αθήνα θέλησαν να διασπάσουν το κίνημα των μπαμπάδων με σκοπό τη διάλυσή του, στηριζόμενοι σε κακές φεμινιστικές οργανώσεις και θεωρίες καλυπτόμενες από πολιτικές σκοπιμότητες. Ετσι παρουσιάζονται είτε ως 'άλλες οργανώσεις' είτε ως μεμονωμένοι αισχροκερδείς, αντιγράφοντας κείμενα και ιδέες (με κακό τρόπο), παραπλανώντας αφελείς χωρισμένους, στέλνοντάς τους σε δικηγόρους, σε πολιτικούς, απομονώνοντάς τους από άλλους. Η μοναδική λύση είναι ο ακτιβισμός του ΣΥΓΑΠΑ. www.sos-sygapa.eu