Όλοι οι πατεράδες δεν είναι ίδιοι. Υπάρχουν και κάποιοι που προκαλούν από μόνοι τους αποξένωση στα παιδιά τους.
Θα ήθελα να πω λίγα πράγματα και για την δικιά μου περίπτωση που είναι διαφορετική από τις περιπτώσεις που έχετε στην ιστοσελίδα. Εδώ, ο πατέρας επιλέγει ο ίδιος να απομονωθεί από τα παιδιά του και να κρατήσει μαζί τους μια πολύ τυπική σχέση, σε σημείο που αυτά να τον αποκαλούν «σπόνσορα», γιατί τις μόνες ανάγκες που τους καλύπτει είναι οι οικονομικές- πάντα σύμφωνα με το νόμο, βέβαια-. Πώς είναι δυνατόν κάποιοι άνθρωποι να αγνοούν ότι το παιδί για να αναπτυχθεί και να ολοκληρωθεί πρέπει να καλύψει και άλλες ανάγκες, ψυχολογικές και πνευματικές; Και αυτό θέλουν να το αγνοούν δυστυχώς και οι μάνες που στερούν τον πατέρα από το παιδί.
Χωρίσαμε πριν δέκα χρόνια, όταν τα παιδιά ήταν 10 και12 χρονών. Πολύ δύσκολη ηλικία για να διαλυθεί μια οικογένεια .Ο πρώην σύζυγός μου έφυγε από το σπίτι για να συζήσει με μια άλλη γυναίκα παντρεμένη που είχε και αυτή δυο κόρες 12 και 14 χρονών. Αυτό είχε σαν συνέπεια να έχει ελάχιστη επαφή με τα παιδιά, να αποκρύπτει για 2-3 χρόνια τον τόπο διανομής του, έτσι ώστε να μην μπορούμε να επικοινωνήσουμε όταν το γραφείο του ήταν κλειστό. Και όταν μετά 3χρόνια έκανε καινούριο σπίτι, η νέα γυναίκα δεν ήθελε τα παιδιά να πηγαίνουν εκεί και έτσι η επαφή που είχαν περιορίστηκε σε ένα- δυο σαββατοκύριακα το μήνα, σε μια ταβέρνα. Στη διάρκεια δε του γεύματος, δεν έχανε την ευκαιρία να κακολογεί και εμένα και το σόι μου αραδιάζοντας του κόσμου τα ψέματα για να δικαιολογήσει τις ενέργειες του.- Βέβαια ποτέ δεν παραδέχτηκε ότι έφυγε από το σπίτι γιατί έπλεξε με μια άλλη γυναίκα. την οποία πήρε στη συνέχεια στο γραφείο του σαν γραμματέα! Με την συμπεριφορά του αυτή στεναχωρούσε αφάνταστα τα παιδιά που γύριζαν στο σπίτι εκνευρισμένα και πολλές φορές έκλαιγαν. Μαζί δεν είχαμε την παραμικρή επικοινωνία, γιατί όσες φορές προσπάθησα να ζητήσω την βοήθειά του μιλώντας του, ευγενικά και πολιτισμένα, για κάποιο πρόβλημα των παιδιών, η κουβέντα κατέληγε σε καυγά που τον προκαλούσε ο ίδιος βρίζοντας πάλι το σόι μου και εμένα. Χρησιμοποίησε του κόσμου τα ψέματα και προς τους γονείς του και τους συγγενείς του με αποτέλεσμα και αυτοί να απομακρυνθούν από εμένα και από τα παιδιά χωρίς λόγο.
Όλα αυτά τα χρόνια, εκτός από δυο φορές, αρνείται να περάσει λίγες μέρες διακοπών με τα παιδιά ή να κάνει ένα ταξίδι μαζί τους, με την δικαιολογία ότι ζει με μια άλλη γυναίκα και δεν μπορεί να την αφήσει μόνη της.
Εδώ έχουμε μια περίπτωση της στέρησης του πατέρα από τα παιδιά που όμως την επιλέγει ο ίδιος ο πατέρας και οι συνέπειες της είναι εξίσου δυσάρεστες για τα παιδιά. Επειδή εκείνος έρχεται σε επικοινωνία μαζί τους μόνο τυπικά, αυτά το νιώθουν και είναι πολύ πληγωμένα, ειδικά η κόρη μου που αισθάνεται την απόρριψή του. Πρέπει να αναφέρω ότι αυτός ζει μαζί με τις κόρες της νέας του γυναίκας, ηλικίας 22 και 24 χρονών. Αυτό είναι και το χειρότερο σημείο της ιστορίας. Γιατί ακόμη και σήμερα που τα παιδιά είναι γύρω στα είκοσι δεν μπορούν να το του συγχωρήσουν και να τον δικαιολογήσουν που αυτός νοιάζεται για άλλα παιδιά και περνάει τη ζωή του με αυτά, ενώ για τα δικά του δεν αφιέρωσε ούτε ένα μήνα μέσα σε δέκα χρόνια. Ο γιος μου μάλιστα τον ρώτησε πριν λίγο καιρό να τις υιοθέτησε επειδή παρουσιάζονται σαν κόρες του, με συνέπεια να γελοιοποιούνται κι αυτές και αυτός , στο στενό κύκλο που ζούμε.
Από την άλλη πάλι, έχουμε και έναν άλλο πονεμένο και αδικημένο άνθρωπο. Τον πατέρα των παιδιών που ζουν με τον πρώην μου σύζυγό μου. Αυτός έχει συκοφαντηθεί με τον χειρότερο τρόπο από την μάνα τους και τον πρώην μου στην προσπάθειά του να φανεί στα μάτια τους καλύτερος από τον πραγματικό τους πατέρα . Το αποτέλεσμα είναι αυτός ο άνθρωπος να αποξενωθεί από τα παιδιά του. Αξίζει να σημειωθεί ότι έχασε και τη δουλειά του και τα περιουσιακά του στοιχεία με δόλιο τρόπο. Και βέβαια και αυτά τα παιδιά αποξενώθηκαν από τους συγγενείς του πατέρα.
Τι αισθάνονται όλα αυτά τα παιδιά; Ντροπή και αγανάκτηση απέναντι στους γονείς τους που τους επέβαλλαν τον δικό τους τρόπο ζωής, στερώντας του από την χαρά του να έχουν ένα πατέρα με όλη τη σημασία της λέξης. Νομίζω ότι και τα τέσσερα είναι πολύ πικραμένα.
Θα ήθελα να αναφέρω επίσης ότι τα πρότυπα οικογένειας που περνάμε στα παιδιά μας έχουν μεγάλη σημασία. Ο πρώην σύζυγος μου μεγάλωσε σε μια οικογένεια που ο πατέρας του είχε εξωσυζυγική σχέση για πολλά χρόνια. Θέλησε, λοιπόν, να περάσει αυτό το μοντέλο και στην δικιά μας την οικογένεια. Εγώ, όμως, που είχα άλλες εμπειρίες, μου ήταν αδύνατο να το δεχτώ και έτσι φτάσαμε στο χωρισμό. Αυτό δεν μου το συγχώρεσε ποτέ. Ποιο δηλαδή; Το ότι δεν άντεξα να συνυπάρχω με μια επίσημη ερωμένη και του ζήτησα να επιλέξει. Ακόμη και σήμερα λέει στα παιδιά ότι του κατέστρεψα τη ζωή.
Τώρα πια, μετά δέκα χρόνια, μπορώ να πω με σιγουριά ότι εκείνο που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι να μπορέσουμε να διαφυλάξουμε την ηρεμία των παιδιών μας. Και αυτό επιτυγχάνεται μόνο αν και οι δυο γονείς και πρώην σύζυγοι, ξεχωρίσουν τον ρόλο τον γονεικό από τον συζυγικό και βάλουν πάνω από όλα το συμφέρον των παιδιών τους. Δεν είναι εύκολο. Πονάει πολύ να μην κατηγορείς τον άλλο, όταν μάλιστα, σου έχει διαλύσει τη ζωή και σε έχει πληγώσει. Για να το πετύχουμε αυτό πρέπει, πρώτα-πρώτα να τα έχουμε καλά με τον εαυτό μας και να πειστούμε ότι αν τα παιδιά μας είναι καλά είμαστε κι εμείς καλά , άρα δεν μας συμφέρει να τα πληγώνουμε εμείς οι ίδιοι οι γονείς τους.
Θ.Α. 2-2-2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου