ΘΕΣΣΑΛΙΑ ΒΟΛΟΥ

Κυριακή, 28 Οκτωβρίου 2007

Έρευνα του Συλλόγου για την Ανδρική και Πατρική Αξιοπρέπεια
Ένα εκατομμύριο οι διαζευγμένοι

Στο ένα εκατομμύριο ανέρχονται τα χωρισμένα ζευγάρια στην Ελλάδα, σύμφωνα με την έρευνα του Συλλόγου για την Ανδρική και Πατρική Αξιοπρέπεια, που κατέθεσε τις δικές του προτάσεις για την αλλαγή του οικογενειακού δικαίου, διαδικασία που βρίσκεται σε εξέλιξη, ενώ πραγματοποιεί ημερίδα στο Βόλο μέσα στο Δεκέμβριο.


Ρεπορτάζ: ΘΑΝΑΣΗΣ Κ. ΒΟΓΙΑΤΖΗΣ

Όπως σημειώνει ο πρόεδρος του συλλόγου κ. Νίκος Σπιτάλας, καθηγητής, «το υπουργείο Δικαιοσύνης αποφάσισε την αλλαγή του Αστικού Κώδικα του Οικογενειακού Δικαίου και όρισε νομοπαρασκευαστική επιτροπή για να επεξεργασθεί τις τροπολογίες» και προσθέτει: «Ο σύλλογός μας κατέθεσε υπόμνημα με τις δικές του προτάσεις, για το πώς θα έπρεπε να λειτουργεί το Οικογενειακό Δίκαιο και συγκεκριμένα: Χρειάζεται να ιδρυθούν και να λειτουργήσουν Οικογενειακά Δικαστήρια, τα οποία θα ασχολούνται με τα θέματα της οικογένειας. Να γίνει εκπαίδευση ειδικών οικογενειακών δικαστών με εμπειρία. Να ιδρυθούν κοινωνικές υπηρεσίες, οι οποίες θα καθοδηγούν με πραγματογνωμοσύνες τους δικαστές, για τη σωστή έκδοση αποφάσεων και με τη σύμφωνη γνώμη του παιδιού. Αυτό θα πρέπει να γίνεται τη στιγμή του διαζυγίου, γιατί η καθυστέρηση των αποφάσεων των Δικαστηρίων προκαλούν τραύματα στα παιδιά (σύνδρομο γονικής αποξένωσης). Η από κοινού επιμέλεια επιβάλλεται ακόμη και για τα παιδιά εκτός γάμου. Να υπάρχει ελεύθερη επικοινωνία, εναλλασσόμενη κατοικία, διαμονή και φροντίδα του παιδιού. Τα έξοδα του διαζυγίου να είναι από κοινού, καθώς επίσης εξ ημισίας να είναι τα έξοδα του ταξιδιού, της διαμονής και της φροντίδας των παιδιών. Να υπάρχει διαμεσολαβητής, που θα αναλαμβάνει τις υποθέσεις αυτές». Ο κ. Σπιτάλας σημειώνει ότι «στα λίγα χρόνια λειτουργίας του συλλόγου έχει ασχοληθεί περίπου με 23.000 υποθέσεις χωρισμένων ζευγαριών, αφού σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία, το σύνολο των χωρισμένων ζευγαριών ξεπερνά πλέον το ένα εκατομμύριο».
Μάλιστα ο σύλλογος στις 13 Δεκεμβρίου πρόκειται να πραγματοποιήσει ημερίδα και στο Βόλο, στο αμφιθέατρο του τμήματος Χωροταξίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.

Δεν υπάρχει
οικογενειακός
δικαστής
Ο κ. Σπιτάλας επισημαίνει ότι «μέχρι σήμερα στην Ελλάδα δεν γνωρίζαμε τον αριθμό των διαζυγίων και δεν υπάρχει οικογενειακός δικαστής. Τα δικαστήρια στην Ελλάδα δεν ασχολούνται κεκλεισμένων των θυρών με τις οικογενειακές περιπτώσεις, όπως γίνεται σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο, αλλά ο ίδιος ο δικαστής που πέντε λεπτά πριν δίκασε κάποιον για έγκλημα, ή για κακούργημα οικονομικού περιεχομένου, αμέσως μετά ασχολείται με οικογενειακά θέματα, δηλαδή θέματα επιμέλειας. Οι δικαστές είναι ανειδίκευτοι επάνω στα θέματα επιμέλειας, επικοινωνίας, γονικής μέριμνας, γεγονός που πιστεύουμε ότι συνετέλεσε, ώστε να αποξενωθούν πάρα πολλά παιδιά από τον πατέρα, διότι αποκλείεται στον πατέρα η επικοινωνία με το παιδί από τη στιγμή του διαζυγίου και μετά. Δυστυχώς, το παιδί είναι αναγκασμένο να μένει με τον ένα γονέα, που αυτός είναι η μητέρα σχεδόν σ’ όλες τις περιπτώσεις στην Ελλάδα. Στο 99% των περιπτώσεων η επιμέλεια δίνεται με κλειστά μάτια στη μητέρα, αναγνωρίζοντας το μητρικό φίλτρο και αγνοώντας παντελώς ότι το παιδί έχει ίση ανάγκη και από τους δύο γονείς στην καθημερινότητα και την επιμέλεια και από τους δύο γονείς. Οι επιστημονικές έρευνες, τις οποίες κάνουμε έχουν και αυτό το περιεχόμενο. Τα προηγούμενα χρόνια το μόνο που ήλεγχαν οι επιστήμονες, ήταν το πόσο άσχημο είναι να ζει ένα παιδί χωρίς τη μητέρα του, και πραγματικά είναι πολύ άσχημο να το αποξενώσεις ή να το βάλεις σε ένα περιβάλλον, που λείπει το μητρικό φίλτρο ή η μητέρα για τη μετέπειτα ζωή του παιδιού. Αυτό όμως που δεν είχαν ελέγξει ώς τώρα οι επιστήμονες και το κάνουμε εμείς, είναι το πόσο αρνητικό είναι να μεγαλώνει ένα παιδί χωρίς τον πατέρα. Αυτό συμβαίνει γιατί τα δικαστήρια στην Ελλάδα, μ’ έναν χείριστο τρόπο, δίδουν μόνο μια πενιχρή επικοινωνία κάθε δεκαπενθήμερο με τον πατέρα, η οποία είναι ελάχιστη και δεν μπορεί το παιδί να ζήσει αυτή τη βιωματική σχέση με αυτόν, γιατί η ζωή του παιδιού είναι βιωματική, είναι πρότυπο. Πρέπει να βλέπει το πρότυπο καθημερινά, για να το ακολουθεί. Δε μπορεί ανά δεκαπενθήμερο να του πει ο πατέρας ή η μητέρα πρέπει να ζούμε σωστά, ηθικά μ’ αυτό τον τρόπο. Πρέπει να το δείχνει κιόλας και αυτό γίνεται μόνο με την καθημερινότητα. Γι’ αυτό φτάσαμε σ’ αυτά τα αποτελέσματα».
Και καταλήγει: «Έχουμε στείλει επιστολές στην πρόεδρο της Βουλής, στον πρωθυπουργό, στον υπουργό Δικαιοσύνης και σε άλλους αρμόδιους υπουργούς, με συγκεκριμένα αιτήματα. Ζητάμε να αναγνωρίζεται και η πατρότητα εκτός της μητρότητας στο άρθρο 21 του Συντάγματος. Υπό συζήτηση είναι τώρα, δεν ξέρω κατά πόσο θα εισακουστεί και θα αλλάξει το νομοθετικό πλαίσιο, το θέμα του οικογενειακού δικαστή, τα οικογενειακά δικαστήρια, η εκπαίδευση των δικαστών και οι κοινωνικές υπηρεσίες που πρέπει να περιστοιχίζουν ένα δικαστή, ώστε να μπορεί να πάρει μια σωστή απόφαση, γιατί αυτό είναι πολύ σημαντικό. Υπήρχε ένας νόμος στην Ελλάδα του 1996, ο 2447, ο οποίος μιλούσε για οικογενειακό δικαστή και για εκπαίδευση των δικαστών, αλλά δεν έχει τεθεί σε εφαρμογή, διότι έχουμε έλλειψη χρημάτων, χώρων, κ.λπ. Αυτά εμείς τα επικαιροποιούμε και ζητάμε να εφαρμοστεί και ο νόμος αυτός, αλλά και να γίνουν και νέοι νόμοι επί της από κοινού επιμέλειας και της εναλλασσόμενης κατοικίας, που θα δώσουν διέξοδο σ’ όλα αυτά τα παιδιά, και στους γονείς βέβαια, γιατί το περιβάλλον του πατέρα δυστυχεί. Έχουμε παρατηρήσει γιαγιάδες, θείες κι άλλους ανθρώπους του περιβάλλοντος του πατέρα, να μην μπορούν να δουν κι αυτοί τα εγγονάκια, τα ανιψάκια και αυτό προξενεί επιπρόσθετα προβλήματα στα παιδιά και στους ενήλικες».



http://lebensborn2-mafille-maeliss.skynetblogs.be/